styl plastyczny
Encyklopedia PWN
manieryzm
termin używany w historii sztuki, przyjęty od lat 20. XX w. na określenie zjawisk w sztuce europejskiej XVI w.
[fr. maniérisme < manière ‘sposób’],
dzieło sztuki (plastyczne, muzyczne) lub utwór literacki, uznane za wyjątkowe; utwór budzący powszechne uznanie i podziw, będący symbolem takich wartości, jak: egzystencjalna prawda znajdująca wyraz w dziele, mistrzostwo artystyczne, wreszcie — ideały patriotyczne czy ogólnoludzkie, z którymi identyfikuje się pewna wspólnota kulturalna.
sztuka państwa asyryjskiego (II tysiąclecie–612 p.n.e.)
egejska kultura, Egea,
ogólna nazwa zespołu kultur rozwijających się w okresie neolitu i w epoce brązu (III i II tysiąclecie p.n.e.) w basenie Morza Egejskiego.
egzystencjalizm
współczesny, niejednolity kierunek filozoficzny i zjawisko kulturowe.
[fr. existentialisme < łac. existentia ‘istnienie’],
